Zakochałem się w warszawskiej Pradze…  Jest wyjątkowa a jej niepowtarzalny klimat czuć na każdym kroku. Do tego fajnie  jak Para robi ślub po swojemu. A takie właśnie było wesele Kasi i Łukasza. Naturalne, piękne i pełne emocji. W miejscach które są im naprawdę bliskie. Ślub na Pradze, wesele w pięknym podwarszawskim pałacu. Udało nam się jeszcze zrobić krótką sesję w wiejskich klimatach. Cóż chcieć więcej 🙂 Kochani, dziękuję Wam za ciepło, super atmosferę i wspaniałą uroczystość w której mogłem uczestniczyć. Cieszę się, że mogłem być wtedy z Wami 🙂

Sandra i Jarek mieli swój ślub w Koronowie niedaleko Bydgoszczy ale sesję ślubną chcieli zrobić w moim mieście, Wrocławiu. Widząc kończące się lato pomyślałem, że musimy wykorzystać te ostatnie ciepłe dni i promienie wrześniowego słońca. Wiedziałem, że Sandra marzyła o klimatycznej sesji w starej szklarni. Długo szukałem ale w końcu znalazłem takie miejsce. Stara opuszczona szklarnia a zaraz obok stary ogród i szklarnia pełna dojrzewających pomidorów. Tego szukaliśmy. Na koniec udało nam się zrobić jeszcze stylizowaną sesję w dzikim starym parku. Bardzo się cieszę, że przyjechaliście do Wrocławia i mam nadzieję, że będziecie często wracać do tych zdjęć, zwłaszcza podczas długich zimowych wieczorów. Dziękuję Valentinie za piękny bukiet, wianek, kwiaty i inne dodatki, które wykorzystaliśmy przy sesji. A jak to wszystko wyszło, zobaczcie sami 🙂

Z taką przesympatyczną rodzinką spędziłem jedno z lipcowych popołudni.

Ania, Adrian i Lila dostali w prezencie voucher na sesję. Naturalnie, spontanicznie i wesoło. Kto ma ochotę na rodzinną sesję, gorąco zapraszam 🙂

Ania i Konrad to wyjątkowa Para. Młodzi, pełni radości i szczęścia. Nie mogłem doczekać się już tej sesji. Szukając miejsca na nasze zdjęcia nie musieliśmy się długo zastanawiać. Tak jak ja oboje kochają góry więc na zdjęcia wybraliśmy piękne Rudawy Janowickie. Majowy poranek, cisza i piękna przyroda. To była super przygoda. Czasem nie potrzeba słów, żeby wyrazić to co się czuje. Niech zdjęcia same opowiedzą historię ich miłości 🙂

Od dawna marzyłem, żeby ją zobaczyć. Znając dobrze sąsiednią Majorkę i Minorkę, wyobrażałem sobie jaka jest. Przecież Ibiza, znana głównie z nocnego życia, klubów i występów najlepszych dj’ów na świecie musi mieć swoje drugie oblicze. Coś co zostało sprzed czasu, kiedy została odkryta w latach 70-tych przez Hipisów, którzy znaleźli tu idealne miejsce do życia. Wtedy była jeszcze niedostępna dla masowej turystyki, umożliwiając ucieczkę od cywilizacji. Dzisiaj wszystko się zmieniło. Wystarczy wsiąść w samolot by po 3 godzinach lotu stanąć na jej brzegu.

La isla blanca – biała wyspa… Wiejskie białe domy z pomalowanymi na niebiesko, turkusowo bądź pistacjowo okiennicami kontrastują z otaczającą ich pomarańczowo czerwoną ziemią i gdzieniegdzie rosnącymi piniami. Każdy tradycyjny dom ma długą werandę, coś w rodzaju ganku obrośniętego bugenwillą, glicynią bądź innym pnączem, dającym ukojenie od prażącego słońca. Wyspa jest niewielka i można ją objechać nawet w jeden dzień. Żeby jednak poczuć jej prawdziwy klimat potrzeba znacznie więcej czasu.

Sant Joan de Labritja, Santa Agnes de Corona, Santa Eularia des Riu… Każda wioska poza stolicą ma w swojej nazwie świętego – patrona oraz niewielki kościół – zawsze bielony o prostej konstrukcji, zachwycający we wnętrzu ascetyzmem, prostotą i spokojem, ożywając tylko podczas świąt, mszy i ceremonii. Wchodząc do środka można przenieść się w czasie, bo od ich powstania kilka wieków temu, niewiele się zmieniło.

Jednak chyba najbardziej zachwyciła mnie Eivissa – stolica wyspy. Szczególnie pięknie wygląda o poranku lub przed zachodem, lśniąc  w promieniach wschodzącego i zachodzącego słońca. Otoczona dookoła bezkresnym turkusem morza wydaje się jak z bajki. Ze swoim pięknie położonym na wzgórzu starym miastem Dalt Villa, dawną dzielnicą rybacką Sa Penya oraz nadbrzeżną La Marina, tworzy niezwykłą kompozycję zachwycającą swoim śródziemnomorskim klimatem, kolorami i życiem które na dobre rozpoczyna się dopiero wieczorem i trwa nieprzerwanie do rana.

Będąc na Ibizie, trudno nie wybrać się na pobliską Formenterę – najmniejszą i chyba najpiękniejszą z wysp Balearów. Chociaż niewielka, zaskakuje pięknem i nie pozwala o sobie zapomnieć. Turkusowy kolor i przejrzystość otaczającego ją morza zachwyca nie ustępując  w niczym najpiękniejszym plażom Karaibów. W licznych małych zatoczkach natrafiamy co chwilę na stare tradycyjne łodzie rybackie, schowane na brzegu w kamiennych bądź drewnianych pokrytych palmowymi liśćmi szopach. Każda z nich jest inna, wyjątkowa i zapewne mogłaby opowiedzieć niejedną historię. Na Formenterze odkrywałem co chwilę małe światy, schowane poza utartymi szlakami. Mała plaża, która zamiast piaskiem pokryta była mnóstwem wyrzuconych na brzeg muszli, zatoczka gdzie rybacy schowali kilka starych łodzi, mała knajpka z hiszpańską muzyką w tle, która rozłożyła się na brzegu morza… Wyspa ta potrafi zauroczyć. Wystarczy tylko zatopić się w jej rytmie, zapachach czy kolorach zmieniających się wraz z porą dnia.

Ibiza i Formentera zachwyciły mnie i z pewnością tu wrócę poznać je jeszcze bliżej. Przejdę inną wiejską drogą, przysiądę na brzegu ukrytej pomiędzy skałami zatoki, rozkoszując się szumem rozbijających się fal, ciepłem morskiego wiatru i pachnącego morza. Pozostaje mi tylko czekać dnia kiedy znów je zobaczę…

Dzisiaj zapraszam Was do obejrzenia kilku kadrów z pięknego ślubu Pauli i Bartka. Słońce, piękny bukiet i czerwcowy deszcz.

Ceremonia ślubna: Kościół Matki Bożej Pocieszenia

Wesele: Villa Caprice

Kwiaty: La Vida

Oprawa muzyczna: dj Blue M

Ola i Tonny to wyjątkowa Para. Mógłbym fotografować ich codziennie. Urzekła mnie ich naturalność, szczerość i emocje które towarzyszyły im w tym dniu. Na co dzień mieszkają za granicą ale na miejsce swojej uroczystości wybrali piękny XVII wieczny drewniany kościółek, położony na wzgórzu wśród pól i łąk. Do tego doszła radość, wielkie emocje i wspaniali goście. Pozdrawiam Was kochani!

Lato powoli się kończy i najbardziej będzie nam brakować długich wieczorów, ciepła i zachodzącego słońca. Nasza Zuza marzyła o miętowej desce. W końcu udało nam się ją kupić i tym samym spełniliśmy jej marzenie. Ma swoją wymarzoną Fishkę a ja mogłem uwiecznić jej szaleństwa na zdjęciach. Nie wiem jak Wy ale my czekamy już na następne lato 🙂

Dzisiaj troszeczkę inaczej. Chciałbym zaprosić Was do obejrzenia kilku zdjęć ze wspaniałej wyspy, którą odwiedziłem już wiele razy. Uwielbiam jej naturę, klimat, kuchnię i mieszkających tam ludzi. Mówią o niej: wyspa o tysiącach twarzy i coś w tym jest. To Hiszpania w miniaturze. Ale żeby ją poznać i zrozumieć, trzeba zboczyć z utartych dróg i zanurzyć się w jej klimacie, zapachach kwiatów i ziół, poczuć jak smakuje prawdziwa natura. Uwielbiamy tam wracać, myśleć o niej i czekać kiedy znów ją zobaczymy. Czasem do prawdziwego szczęścia nie potrzeba nam wiele… Mallorca – la isla bonita…